Miłość jest jednym z najważniejszych pojęć w Biblii, ale współczesna kultura często przedstawia ją w sposób skoncentrowany na nas samych. Zjawiska takie jak „miłość własna” czy „samoakceptacja” mogą wydawać się niewinne, a nawet korzystne, jednak chrześcijańskie rozumienie miłości kieruje nas ku Bogu i bliźnim, a nie ku samemu sobie. W kontekście szerzącej się mody na samomiłość warto przyjrzeć się biblijnemu przesłaniu miłości agape oraz ostrzeżeniom przed nadmiernym skupieniem na sobie.
Miłość Agape: Miłość Ofiarna i Bezinteresowna
Miłość agape to miłość ofiarna, która dąży do dobra innych i często wiąże się z wyrzeczeniem i poświęceniem. Przykład takiej miłości dał sam Jezus Chrystus, który oddał swoje życie za ludzkość, wyrażając największą formę miłości. Jezus powiedział: „Nikt nie ma większej miłości od tej, gdy ktoś życie swoje oddaje za przyjaciół swoich” (J 15:13). Miłość agape nie koncentruje się na korzyściach własnych, ale na dobru innych, nawet kosztem własnego komfortu czy bezpieczeństwa.
W Liście do Efezjan 5:2 czytamy: „Postępujcie drogą miłości, tak jak i Chrystus nas umiłował i samego siebie wydał za nas jako dar i ofiarę Bogu ku miłej wonności.” Ta miłość wzywa nas do przekraczania własnych potrzeb na rzecz innych, z pokorą i gotowością do niesienia pomocy.
Miłość do Bliźniego: Główne Przykazanie
Biblia wskazuje, że największymi przykazaniami są miłość do Boga i miłość do bliźniego. Jezus mówi w Ewangelii Mateusza 22:37-40: „Będziesz miłował Pana Boga swego całym swoim sercem, całą swoją duszą i całym swoim umysłem. To jest największe i pierwsze przykazanie. Drugie podobne jest do niego: Będziesz miłował swego bliźniego jak siebie samego.”
W przykazaniu tym nie ma mowy o nakazie miłości do siebie, co wiele osób próbuje współcześnie uzasadniać, ale chodzi o naturalne, instynktowne dbanie o siebie, które już posiadamy. Jezus nie zachęcał do samomiłości, lecz do miłości ofiarnej wobec bliźniego. Współczesne interpretacje mogą wypaczać znaczenie tego przykazania, sugerując, że powinniśmy najpierw „nauczyć się kochać siebie”, aby móc kochać innych. Tymczasem Biblia wskazuje, że miłość ma być skierowana przede wszystkim na Boga i bliźnich.
Ostrzeżenie Przed Samomiłością
Biblia ostrzega przed przesadną miłością do siebie, ukazując ją jako zagrożenie, które może prowadzić do destrukcji duchowej i moralnej. W Liście do Tymoteusza (2 Tm 3:1-5) apostoł Paweł pisze o czasach ostatecznych, w których ludzie będą „miłowali samych siebie, będą chciwi, chełpliwi, pyszni, bluźnierczy, nieposłuszni rodzicom, niewdzięczni, bezbożni”. Takie cechy są wynikiem nadmiernej samomiłości i prowadzą do upadku duchowego oraz rozkładu relacji międzyludzkich.
Paweł w tym fragmencie wyraźnie wskazuje, że miłość własna, kiedy przeważa nad miłością do Boga i bliźnich, prowadzi do szeregu grzechów i negatywnych postaw. Koncentracja na sobie i swoich potrzebach z czasem może wypierać z naszego życia to, co jest najważniejsze – relację z Bogiem oraz gotowość do służby innym.
Pokora i Zapomnienie o Sobie
Chrześcijańskie rozumienie miłości koncentruje się na pokorze i zapomnieniu o sobie. Święty Paweł przypomina: „Nie czyńcie niczego z rywalizacji ani z próżnej chwały, lecz w pokorze uważajcie jedni drugich za wyższych od siebie. Niech każdy ma na oku nie tylko swoje własne sprawy, ale też i drugich” (Flp 2:3-4).
Pokora jest przeciwieństwem współczesnych trendów opierających się na dążeniu do samorealizacji i skupieniu na własnych potrzebach. To właśnie pokora umożliwia nam miłość, która nie szuka swego (1 Kor 13:5), lecz zwraca się ku innym.
Prawdziwe Źródło Miłości
Biblia jasno pokazuje, że miłość nie pochodzi z nas samych, lecz od Boga. W Liście św. Jana czytamy: „My miłujemy, ponieważ On pierwszy nas umiłował” (1 J 4:19). Bóg jest źródłem miłości, a my jesteśmy powołani do przekazywania tej miłości innym. Współczesne idee skupione na samomiłości mogą prowadzić nas do polegania na własnych zasobach emocjonalnych i psychicznych, jednak prawdziwe, duchowe źródło miłości pochodzi z relacji z Bogiem.
Miłość w Praktyce
Praktyczne zastosowanie miłości agape wymaga gotowości do ofiarowania swojego czasu, uwagi i pomocy innym. Przykład miłości bliźniego pokazuje przypowieść o miłosiernym Samarytaninie, który nie zważając na swoje potrzeby, pochylił się nad obcym, potrzebującym człowiekiem (Łk 10:25-37). Ta przypowieść uczy nas, że miłość ma wyrażać się w konkretach – w czynach miłosierdzia, pomocy i wsparcia.
Podsumowanie
Miłość agape różni się od współczesnego pojęcia miłości własnej. Jest skierowana na Boga i innych ludzi, nie na samego siebie. Biblia nie pochwala samomiłości jako celu, lecz wzywa do miłości, która jest ofiarna, pokorna i płynąca z głębokiej relacji z Bogiem. Warto pamiętać słowa Jezusa: „Błogosławieni ubodzy w duchu, albowiem do nich należy królestwo niebieskie” (Mt 5:3). Pokora i rezygnacja z egocentryzmu otwierają nas na życie pełne miłości, zgodne z Bożym planem i Jego wolą.
